به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری محمدرضا رکنی در این زمینه گفت: اسکلت به صورت فتو اسکن مستند نگاری شد و تصاویری را که به دست آوردیم با استفاده از رایانه به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه ،خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد.

به گفته او در مرحله بعدی نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شد و تمام بخش های آن حجم دار شدند.

رکنی با اشاره به چگونگی مدل سازی اسکلت افزود: این مدل بر اساس حالت درازکش اسکلت تهیه شد تا حالت آن در هنگام تدفین نشان داده شود.

او در رابطه با بازسازی چهره اسکلت گفت: این کار با استفاده از رایانه صورت گرفت و پس از تهیه مدل سه بعدی از جمجه بخش های از بین رفته نیز به صورت مدل سازی به آن اضافه شد.

این کارشناس در ادامه گفت: مدل آماده جمجمه با 11شاخص از چانه ،گونه ، لب ، بینی چشم و گوش نشانه گذاری شد و با استفاده از بافت دهی رایانه ای هر نشانه پوشش داده شد و چهره آن به دست آمد.

رکنی انتخاب رنگ پوست و حالت موهای آن را سلیقه ای دانست که براساس تناسب چهره بهترین حالت برای آن انتخاب شده است.

او با اشاره به استفاده از نقش مشابه روی سفالهای چشمه علی در این زمینه، افزود: از 5 نرم افزار استاندارد مدل سازی برای بازسازی ومدل سازی چهره اسکلت استفاده شد و هرقسمت با استفاده از نرم افزار مورد همگام سازی و خطایابی قرارگرفت.

این کارشناس پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به اینکه نمونه به دست آمده احتمالا برابر با چهره واقعی اسکلت است، افزود: بازسازی چهره برای اسکلت ها یک امر مرسوم است و البته ممکن است در ایران تصاویر به دست آمده از بازسازی چهره اسکلت ها تا کنون منتشر نشده باشد.

گفتنی است یافتن چند تکه سفال در میان خاک های حفاری فاضلاب خیابان مولوی تهران توسط مهسا وهابی دانشجوی باستان شناسی در سال گذشته منجر به عملیات کاوش های باستان شناسی در این منطقه شد.

عملیات کاوش کشف اسکلت هفت هزار ساله متعلق به یک زن و در مرحله بعد نیز بقایای اسکلت دوم و چند شیئی دیگر را به همراه داشت.

منبع: خبرآنلاین